Het tij valt nooit, nooit en nooit meer te keren..
We leven in een nieuwe realiteit zegt een directeur van een heel bekende organisatie bewogen. Zijn wereld bestaat uit reorganisaties, samenvoegen, outplacement, sanering, kosten, reorganisaties en veel onrust en angst. Zijn visie op het geheel is interessant. Hij blijft doen zoals hij altijd heeft gedaan en ondervindt hierin dagelijks dezelfde resultaten. Elke dag nog meer tegenslag en demotivatie in zijn onderneming en zelfs bij zijn klanten. Het tij zit tegen en daar kun je niets aan doen. Dat het ook anders kan en dat er gelukkig steeds meer voorbeelden zijn van organisaties en mensen die dit helemaal anders zien, horen en ervaren maakt ons blij, want wachten op het kerende tij, dat kan héél lang duren.
De huidige economische crisis vertoont een sterke parallel met persoonlijke (midlife) crises. Wat voor de betrokkene als een verrassing komt, hadden omstanders – medewerkers, familie – al veel langer aan zien komen. Waar persoonlijke recessie overgaat in persoonlijke crisis, gaan kleine dipjes en toenemende gevoelens van stress over in een totaal disfunctioneren. In beide gevallen kan de recessie alleen omslaan in een crisis als het ontbreekt aan bewustzijn en adequaat handelen. In beide gevallen ook is de weg uit de crisis vaak lang en is het gevaarlijk om onrealistische doelstellingen te formuleren. De crisis verdiept zich juist als de omvang ervan ontkend wordt. Een crisis kan verkort – en soms zelfs voorkomen – worden door de juiste diagnose te stellen.
Dat kunnen mensen zelfstandig proberen te doen, maar een gedeelde diagnose maakt vaak ook al deel van de oplossing uit.
In a crisis, don’t hide behind anything or anybody. They are going to find you anyway.
-Bear Bryant –